BEZPIECZNE WYZNACZANIE GRANIC DZIECKU

„Nasza miłość do dzieci jest przez nie odbierana inaczej niż przez nas. Nie zawsze potrafią przełożyć nasze uczucia na działania, które odpowiednio je wyrażają.”

Wielu rodziców na pewnym etapie życia ma trudność z wyznaczaniem bezpiecznych granic swoim dzieciom. Zasady, konsekwencje i bezpieczne granice stwarzają dzieciom poczucie bezpieczeństwa. Zachowany jest wtedy porządek w systemie rodzinnym.

Jak zdrowo nauczyć się wyznaczać dziecku granice ?

Książka „ O granicach” porusza temat często określany jako „wyznaczanie granic dzieciom”. Omawiane są w niej różne metody ochrony własnej przestrzeni w relacjach z dziećmi w różnym wieku, jednocześnie utrzymując wzajemne zrozumienie i nie wyrządzając im krzywdy.

Dzieci i dorośli inaczej doświadczają miłości, ale istnieje wspólny element: nikt nie czuje się kochany, gdy jego osobiste granice są lekceważone i naruszane. Jeśli zdarza się to często, nasze poczucie własnej wartości maleje, a zdolność do konstruktywnego działania i zachowania się zmniejsza. W takich sytuacjach mało kto potrafi zadbać o siebie, jednocześnie unikając kontaktu z osobami, które go ranią. Dotyczy to zarówno dzieci, jak i dorosłych.

To w równym stopniu dotyczy dzieci i dorosłych.

Poznanie swoich granic wymaga czasu: wiele z nich odczuwamy instynktownie, ale odkrycie innych zajmuje lata. Równie długo trwa nauka efektywnej komunikacji z bliskimi. Paradoks polega na tym, że dopiero wtedy możemy poznać swoje granice, kiedy ktoś je przekracza. I tak samo tylko wtedy jesteśmy w stanie dostrzegać cudze, gdy się z nimi stykamy albo je naruszamy.

„Jakość naszego kontaktu z ludźmi jest tym większa, im lepiej znamy swoje granice i im lepiej jesteśmy w stanie je wyrażać”

Nasze życie wśród ludzi, z którymi nie łączą nas szczególne więzi miłości, opiera się na pewnych zasadach społecznych. Różnią się one w poszczególnych grupach czy kulturach, ale ogólnie rzecz biorąc, chodzi w nich o to, aby między ludźmi panował określony dystans, który chroni wszystkich przed wzajemnym ranieniem się.

W życiu rodzinnym ważne jest coś wręcz przeciwnie – bliskość. Potrzeba bliskości, którą wyrażają małe dzieci, czasami wydaje się być nienasycona, mimo że im także zdarza się pragnąć odpoczynku od kontaktów z rodzicami.

W relacjach między rodzicami i dziećmi miłość jest wielka, ale także podatna na zranienia. Obie strony stale narażają się na ból związany z naruszaniem ich integralności. Życie rodzinne to ciągły proces nauki i odkrywania, gdzie leżą granice naszych bliskich. Ważne jest, aby to dorośli prowadzili w tej nauce, ponieważ tylko w ten sposób mogą zmniejszyć poczucie winy u dzieci i otworzyć je na wiedzę o sobie.

„Przekonania i zasady są dla niektórych ludzi ważniejsze niż sami ludzie, a dla innych stanowią tylko punkt wyjścia do dialogu. Ci, którzy mówią: „Moje zasady to ja!”, wciąż mają coś do odkrycia: samych siebie. Kiedy stajemy się rodzicami, naszym zadaniem jest odkrycie tego „kogoś”, kto kryje się za naszymi zasadami i przekonaniami.”*

*cytaty pochodzą z poniższej książki

Zapraszam rodziców, potrzebujących wsparcia w wyznaczaniu zdrowych granic swoim dzieciom na konsultacje.

Magda